Ο ορισμός για την υγεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που τέθηκε σε ισχύ το 1948 ορίζει ότι: «Υγεία είναι μια κατάσταση πλήρους σωματικής, νοητικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία νόσου ή αναπηρίας»και είναι ενδεικτικός ως προς τη σημασία που δίνεται πλέον στην ψυχική υγεία καθώς αντιμετωπίζεται ως ισότιμη με τη σωματική υγεία στην εξίσωση της απουσίας νόσου ή αναπηρίας.
Έκτοτε η έρευνα περνώντας από διάφορα εξελικτικά στάδια της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής είτε φαρμακευτικά είτε και θεραπευτικά έχει στραφεί μέσα από τον κλάδο της Θετικής Ψυχολογίας σε προσεγγίσεις που διέφεραν μεν ριζικά, αλλά δεν σταμάτησαν την προσπάθεια βελτίωσης και επανεκκίνησης της ζωής των ανθρώπων με καλύτερο παράδειγμα αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω ως προσέγγιση των δυνατοτήτων ( Huiting, Xie., 2013).
Σύμφωνα με τη θετική ψυχολογία (Seligman, 2000) όλοι οι άνθρωποι έχουν καλά στοιχεία μέσα τους καθώς γεννιούνται φύσει αγαθοί. Στην πορεία έρχονται οι στρεβλώσεις.