The Program is designed by National Centre of Public Administration and Local Government (EKDDA) in cooperation with the Interoperability Solutions Unit For European Public Administration (ISA)
By definition, the aim of the IMM Model is to assess interoperability of a public service i.e. the relation and the connection that a public service has with the external environment. From that point of view, any relation to the internal environment is not taken into account as it is regarded not relevant to interoperability.
From that point of view IMM can be used for the following indicative purposes:
1) To assess a public service in order to derive recommendations that can help improving the service to become more interoperable,
2) To create a comparative assessment of similar services that are offered by different organizations or different governments and countries as benchmarking.
In this program, the environment which will be used is SlideWiki, in the framework of HORIZON 2020. EKDDA participates in the European research project SlideWiki, in the framework of HORIZON 2020, in cooperation with 16 other partners.
The aim of the project is the participatory development and evaluation of OpenCourseWare and educational material as well as content with a specific aim to support vulnerable groups at European level.
The launch of the project marks the new EKDDA's strategy for the development of research and innovation and its new policy for the open and cooperative promotion of governance reforms and country development.
Το 2004 δημοσιεύτηκε η πρώτη έκδοση του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Διαλειτουργικότητας (EIF – European Interoperability Framework). Το 2009, μετά τη πρώτη αναθεώρηση του EIF (που πραγματοποιήθηκε το 2008), δημιουργήθηκε το Παρατηρητήριο για την Παρακολούθηση της Υλοποίησης των Εθνικών Πλαισίων Διαλειτουργικότητας (NIFO- National Interoperability Framework Obserbatory) και η αξιολόγηση της συμβατότητας τους με το EIF. Το 2010, η ΕE σε ανακοίνωση της δημοσίευσε το πρώτο επίσημο ευρωπαϊκό πλαίσιο διαλειτουργικότητας και την ευρωπαϊκή στρατηγική διαλειτουργικότητας, καθορίζοντας τις προτεραιότητες για τη διαλειτουργικότητα. Το 2014, η ΕΕ πρότεινε την πρώτη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική αναφοράς για τη διαλειτουργικότητα και ένα μοντέλο ωρίμανσης διαλειτουργικότητας για να διευκολύνει την εφαρμογή του EIF. Το EIF αποτέλεσε υποχρεωτική απαίτηση σε όλες τις δράσεις που χρηματοδοτήθηκαν από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία ή από άλλα προγράμματα όπως το πρόγραμμα connecting Europe Facility (CEF). Το EIF αναθεωρήθηκε το 2017 λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία εφαρμογής της τελευταίας δεκαετίας. Επιπλέον, τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφάρμοσαν πολλές εθνικές δράσεις συμπληρωματικές αυτών που γίνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όλα αυτά τα χρόνια, το κύριο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που επικεντρώθηκε στη διαλειτουργικότητα ήταν το Interoperable Solutions for European Public Administrations programme (ISA) και, από το 2016, ο διάδοχός του ISA2.
Παράλληλα, πολλές τομεακές πρωτοβουλίες προώθησαν τη διαλειτουργικότητα. Οι πιο σημαντικές από αυτές εφαρμόστηκαν στους τομείς: Τελωνεία και Φορολογία, Επιχειρησιακή Κινητικότητα, Γεωπεριφερειακή πληροφόρηση, Δημόσιες Προμήθειες, Ηλεκτρονική Υγεία, Εκπαιδευτικό και Πολιτιστικό Περιεχόμενο, Πληροφορίες για τον Δημόσιο Τομέα κλπ.
Είναι σημαντικό οι φορείς δημόσιας διοίκησης να μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στην υλοποίηση και αξιολόγηση των διαλειτουργικών ηλεκτρονικών υπηρεσιών, να αντιμετωπίζουν ελλείψεις και να αξιοποιούν όλες τις υποστηρικτικές δράσεις και τις βέλτιστες πρακτικές για τη βελτίωση της διαλειτουργικότητας.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι απαραίτητο να υλοποιηθούν δράσεις για την κατάρτιση των ενδιαφερομένων μερών στις βασικές έννοιες της διαλειτουργικότητας, ώστε να ενισχυθεί η αξιοποίηση των υφιστάμενων ευκαιριών και λύσεων. Το πρόγραμμα αυτό αποσκοπεί στην κάλυψη των αναγκών επιμόρφωσης σε θέματα διαλειτουργικότητας για τον δημόσιο τομέα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.